Karadağ’da Muhalefetin Zaferi ve Türkiye Benzetmesi

Karadağ’da 32 yıldır ülkeyi yöneten Milo Djukanovic, ilk turda kazanmasına rağmen ikinci turda kaybederek cumhurbaşkanlığı seçimlerinde muhalefete yenildi. Avrupa yanlısı Djukanovic, ilk turda yüzde 35, ona en yakın muhalefet adayı Milatovic ise yüzde 28 oy aldı. En yakın üçüncü lider Rus yanlısı Mandic ise yüzde 19’da kaldı. İlk turdaki bu tablo, seçimi Djukanovic ve Milatovic‘le ikinci tura taşıdı.

Yapılan ikinci turdaki seçimlerde Rus yanlısı Mandic, muhalif Milatovic’i desteklediğini açıkladı. 37 yaşındaki eski ekonomi bakanı Milatovic, diğer irili ufaklı oy alan adaylarla birlikte ilk turdaki yüzde 28 olan oy oranını, ikinci turda yüzde 60’a çıkararak zafere ulaştı. Rakibi Djukanovic ise yüzde 35 olan oy oranını yüzde 40’a çıkarabildi. Yani 32 yıllık Djukanovic iktidarı tarih sayfalarının arasına karıştı.

Ara not: Bizim medyada yazılanın aksine Milatovic, Moskova’nın adamı değil. Rus ve Avrupa yanlısı iki adayın karşısında en dengeli olan, her iki taraf ile iyi ilişkiler sürdürmek isteyen hatta Batı’ya daha yakın bir isim

Tıpkı Fransa’daki olay gibi. Hatırlarsınız, Macron ilk turda % 27, aşırı sağcı Le Pen ise % 23 oy almıştı. İkinci tura kalan seçimlerde ise Macron, Le Pen karşısında % 58 ile tekrar Cumhurbaşkanı olmuştu. Bu seçim Türkiye ile kıyaslanınca bu kadar uzatmak istedim. Aslında CB seçimlerinde adaylar yarışıyor ancak meclisteki milletvekilliği sayısı da çok çok önemli. Halk mecliste parti olarak istediğini, seçimlerde duruma göre “o anki istediğine, vicdanına, mecbur kaldığına” oy veriyor. Oranlardan benzetmeler çıkabilir ancak Türkiye’deki yarış bambaşka.

Rusya, eski “kırmızı çizgisi” Karadağ’ın NATO üyeliği sonrası Balkanlar’da yönettiği gizli ancak tahmin edilmesi zor olmayan çalışmalarla, bölgedeki siyasi partileri fonlamaya başladı. Geçen yıl Eylül ayında Amerikan medyasında da haber olmuştu. Zaten Djukanovic ilk olarak yerel seçimlerle sarsılmıştı. Bazı ülkelerde adaylar, doğrudan ülke ve taraflar tarafından fonlanıyor, destekleniyor. Türkiye’de bu durum, Balkanlar gibi kırmızı çizgilerle olmuyor tabi. Daha soft, içten içe, algılarla.